De wortels van de saloncultuur liggen in de zeventiende eeuw. Onder Lodewijk de XIVe werd de Franse koningsmacht gecentraliseerd. De adel verloor tal van privileges en maakte haar tot een klasse van zelfstandige ondernemers die er niets aan gelegen lieten om bij de koning in het gevlei te komen. De machtigste edelman was niet langer de man met het meeste land maar diegene die de meeste invloed had op de koning.

Kunst en wetenschap waren een middel om de koning te amuseren en aan het denken te zetten. Een omgekeerd versterkend effect was het gevolg. Het leven aan het hof en de sfeer van de mooie koningshuizen dienden juist als voorbeeld om invloedrijke kringen mee te imponeren. Zo ontstond de wereld van de salons.

De salons waren dus oorspronkelijk een aangelegenheid van de adel, maar snel dienden zij ook oom allianties te smeden tussen de adel en invloedrijke burgerij. De meest invloedrijke salons waren die waarin de meeste invloedssferen bijeenkwamen. De salons vormden een groot netwerk omdat de gasten zich vrijwel nooit beperkten tot maar een salon.

 Aan de periferie van dat netwerk lagen weer salons waaraan ook burgergasten deelnamen.

Aan het eind van de 19e eeuw is het verschijnsel salon volstrekt verburgerlijkt en typisch Europees.

De salons kwamen vooral later in het begin van de twintiger jaren van de vorige eeuw in Berlijn tot bloei.

Op dit moment is er een renaissance van de salonidee in Berlijn

En u bent getuige van de eerste salon in Den Haag: De Nieuwe Haagsche Salon!

Helmut Hetzel, uw salonier.

www.hetzelmedia.com